ازشهرقصه هاامدم وتوراپيداكردم
باهرنگاهت به اينده اميدپيداكردم
روزي اومدم
پشت پنجره ي اتاقت
ديدم سايه غم به روي چهره زيبايت
صداي شكستن بغضت
تيربرقلب مسافرپرتاب كرد
صداي گريه ات عرش اسمان را كركرد
مراديدي ولي
چشمهايت رابستي
اشك چشمانم راديدي وخنديدي
صدايت ازگريه وبغض گرفته بود

چراصدايم كردي ولي صدايت بابغض بود؟؟

نظرات شما عزیزان:

آرتین

ساعت16:18---11 آبان 1392

مسافر

ساعت19:25---20 مهر 1392

صدايت بابغض بود

نادر

ساعت19:42---19 مهر 1392

- [ایمیل]

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: